Cis 4 Ever Waar het ooit begon …

18 november 2016….de dag waarop ons gewone gezinsleven uit elkaar spatte. “Een gezwelletje in Cis zijn hoofd”, “moeilijke/niet bereikbare plaats”,…de ene mokerslag na de andere. De aanvankelijke, voorzichtige diagnose na een hele reeks onderzoeken was “mogelijks een ontsteking”, “waarschijnlijk een goedaardige tumor”. Dat klonk als het best mogelijke scenario. Cis begon heel dapper aan zijn behandeling in de zomervakantie van 2017: 30 bestralingen, chemo en massa’s cortisone. Een verschrikkelijke tijd voor hem, zowel fysiek als mentaal. En ook voor ons als gezin de hel om Cis zo te zien afzien. Ondanks alles hoopten we op opnieuw op het best mogelijke scenario: genezing met zo weinig mogelijk schadelijke bijwerkingen van de behandelingen en vooral Cis terug gelukkig en onbezorgd kunnen zien zoals dat hoort voor een 12-jarige.

Helaas bleek dat best mogelijke scenario een ander script voor ogen te hebben en draaide het iets meer dan een half jaar later uit op het slechtst mogelijke scenario. Het bleek wel degelijk een hersentumor met hooggradige kenmerken. De eerste controlescan in oktober toonde uitzaaiingen in zijn hersenen. De beenharde boodschap krijgen “dat men niets meer kon doen voor Cis” en de verwachting dat hij nog 3 à 6 maanden zou leven. Het werden uiteindelijk maar 4 weken. Vier weken waaruit we samen alles gehaald hebben maar ook 4 weken om te beseffen dat niets meer hetzelfde zou zijn en alles misschien “de allerlaatste keer”.

Het laatste weekend samen met de familie aan zee, zei Cis dat Sint- en kerstcadeautjes voor hem niet meer hoefden en dat we dat geld aan een goed doel mochten schenken, liefst eentje dat kanker de wereld uit helpt. Onze zorgzame Cis zoals hij altijd geweest was.

Hij en wij dachten toen nog dat hij de sint en kerst nog zou meemaken. Onverwacht snel stierf Cis echter één week later, op 25 november 2017. De leegte die hij nalaat is immens en het gemis en verdriet blijft elke dag voelbaar. Tijd verandert daar niets aan, tijd zorgt alleen dat je gewend geraakt aan gemis en verdriet, de ene dag al wat beter dan de andere. We willen echter proberen om de positieve manier waarop Cis met dat helse laatste jaar is omgegaan voort te zetten en, met Cis in gedachten, zijn verhaal verder te laten leven. Daarnaast willen we, met de hulp van heel veel vrienden en familie, proberen om zoveel mogelijk geld in te zamelen voor kankeronderzoek en –behandeling. Om op die manier ons steentje bij te dragen, zoals hij graag wilde voor zijn laatste Sint en kerst, en mee ervoor te zorgen dat zo weinig mogelijk, liefst geen, mensen moeten ervaren wat Cis heeft moeten doorstaan.

Sinds 2017 zet een heel grote groep vrienden, familie en sympathisanten onder de naam Cis 4 ever zich mee in voor dat doel en zamelden we al heel veel geld in. Geld dat via onze loop-en fietsploegen integraal naar Kom op tegen Kanker gaat. We hopen dat met jullie steun verder te kunnen blijven doen maar eens zo hard hopen we dat er een dag komt dat het niet meer nodig is.

Kris, Mina, Anke en de hele Cis 4 evercrew